کد مطلب:36798 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:141

وجود نزاع و اختلاف فی نفسه بركت خیز و تكامل آور نیست، مگر اینكه دو خصیصه یا دو عامل را در آن وارد كنیم: یكی روش و دیگری وجود داور. اگر در اختلاف و نزاعی كه میان مردم رخ می دهد، هیچ كدام ندانند علت اختلاف چیست و چگونه می توان آن را حل كرد، این نزاع چیزی جز عذاب و فرسودگی به بار نخواهد آورد. مانند اختلاف گروه كوران است بر سر چیزی كه آن را نمی بینند:

حلقه كوران به چه كار اندرید
دیده بان را در میانه آورید

(مثنوی، دفتر اول، بیت 2143)

چنین اختلافی نه تنها ثمری ندارد بلكه موجب تضییع عمر و انرژی است. چشمی دیده بان و داور لازم است تا بین آنها قضاوت كند. و این همان چشم الهی رسولان است.

[صفحه 324]

صفحه 324.